محمد فضولی دن تورکی بیر شعر

دوزلو اوغلان وبلاگلارینین یاخشی اولماقی اوچون آتیل باتیل فروشگاهین دان آلیش وئریش ائدین

محمد فضولی

آیینه ده عكسیم اوزومه بیر نظر ائتدی

احوالیما گوز یاشی توكوب،دیده تر ائتدی

آیینه ده یوخ منده اولان عشقه دیانت

یار اوندان اوزاقلاشدی،او ترك نظر ائتدی

تورپاقلارا غرق ائیله یه جكدیر منی غبطه

یارین نه اوچون كویونا كونلوم گذر ائتدی؟

آخشام منیم احوالیما گوز یاشلاری توكدو

سانكی بو كونول آتشی شمعه اثر ائتدی

آیینه نی ده گورمه گه قویمور منی حیرت

م‍‍ژگانینا كونلوم گوزونو بیر سپر ائتدی

اوز دردینه بیر باشقا علاج ائیله،فضولی

چوخ ایشلری دنیادا صبیر بی ثمر ائتدی.

MƏHƏMMƏD FÜZULİ محمد فضولی دن تورکجه شعرلر

——————————–

Ayinǝ sevǝr candan rüxsareyi-canani,

Bir qayǝtǝ yetmiş kim, ayrılsa çıxar cani.

Fǝryad ki, ǝks oldu ol kim görǝyim derdim,

Ayineyi-rüxsarın lövhi-dili-heyrani.

Ol çahi-zǝnǝxdanda derdim görǝrǝm könlüm,

Könlümdǝ görǝr oldum od çahi-zǝnǝxdani.

Azadǝlǝrin könlün cǝm etmiş ikǝn qǝflǝt,

Tǝprǝtmǝ sǝba, billah, ol zülfi-pǝrişani.

Yarǝ qǝmi-pünhanim izhar edǝ bilmǝzdim,

Şadǝm ki, rǝvan oldu gözdǝn cigǝrim qani.

Dǝrdü qǝmi-pünhanim fǝhm etdi el ahimdǝn,

Yüz ah ki, faş oldu dǝrdü qǝmi-pünhani.

Hicran gecǝsin görgǝc duzǝx ǝlǝmin bildim

Kim, ruzi-qiyamǝtdir yarın şǝbi-hicrani.

Candan keçǝli buldum rahǝt qǝmi-adǝmdǝn,

Xoş hikmǝt ilǝ buldum ol dǝrdǝ bu dǝrmani.

Yarǝb, nǝ sǝbǝbdǝndir kim, hiç ǝsǝr qılmaz,

Dildarǝ Füzulinin fǝryad ilǝ ǝfqani.

———————————

Aldı gülzar içrǝ su ǝksi-üzari-alini,

Çǝkdi güllǝr surǝtin mǝnzur edib timsalini.

Adın etmiş gün, alıb bir ǝks mirati-fǝlǝk,

Sübh göstǝrdikdǝ sǝn rüxsari-fǝrrüxfalini.

Şǝrhǝ bir gün qıldığın bidadi çǝkmǝz hǝşrǝdǝk,

Ol mǝlǝk kim, yazmaq istǝr nameyi-ǝmalini.

Seyli-xun xalın xǝyalilǝ pozub göz mǝrdümün,

Mǝrdüm etmiş çeşmi-xunbarǝ xǝyali-xalini.

Mürği-dil qalmadı kim, seyd olmadı, ey şux çeşm,

Sakin et pǝrvazdǝn şǝhbazi-mişginbalini.

Qoymadın bir kimsǝ cövrün çǝkmǝyǝ, rǝhm et dǝmi,

Mǝn qıl xunrizlikdǝn qǝmzeyi-qǝttalini.

Qǝm günü üstümdǝ sǝndǝn qeyri yox, ey dudi-ah!

Lütf qıl, mǝndǝn götürmǝ sayeyi-iqbalini.

Ey Füzuli, bǝs ki, qǝmnak oldu ǝhvalın sǝnin,

Qǝmdǝn ölsǝn, hiç kim sormaz dǝxi ǝhvalini.

—————————————

Alǝm oldu şad sǝndǝn, mǝn ǝsiri-qǝm hǝnuz,

Alǝm etdi tǝrki-qǝm, mǝndǝ qǝmi-alǝm hǝnuz.

Can bağışlardı lǝbin izhari-göftar eylǝyib,

Vurmadan İsa lǝbi canbǝxşlikdǝn dǝm hǝnuz.

Sǝcdǝgah etmişdi eşq ǝhdi qaşın mehrabını,

Qılmadan xeyli-mǝlaik sǝcdeyi-Adǝm hǝnuz.

Canǝ dǝrdin, cismǝ peykanın rǝvan etmişdi hökm,

Cism ilǝ can irtibatı olmadan möhkǝm hǝnuz.

Əşk sǝrf eylǝr fǝlǝkdǝn kam hasil qılmağa,

Bu gühǝr qǝdrini bilmǝz dideyi-pürnǝm hǝnuz.

Pǝrdeyi-çeşmim mǝqam etmişdi bir tǝrsabeçǝ,

Olmadan mǝhdi-Mǝsiha damǝni-Mǝryǝm hǝnuz.

Ey Füzuli, eylǝdi hǝr dǝrdǝ dǝrman ol tǝbib,

Bir mǝnim zǝxmimdir ancaq bulmayan mǝrhǝm hǝnuz.

—————————————-

LEYLİ VƏ MƏCNUN

BU, ƏRZİ-ƏDƏMİ-QÜDRƏTDİR

VƏ ÜZRİ-FİQDİ-QÜVVƏTDİR

Arayişi-söhbǝt eylǝ, saqi!

Ver badǝ, mürüvvǝt eylǝ, saqi!

Bir cam ilǝ qıl dimağımı tǝr!

Lütf eylǝ, bir iltifat göstǝr!

Qǝm mǝrhǝlǝsindǝ qalmışam fǝrd,

Nǝ yar, nǝ hǝmnişin, nǝ hǝmdǝrd.

Hǝmcinslǝrim tǝmam getmiş,

Söz mülkündǝn nizam getmiş.

Bu bǝzmdǝ sǝn qalıbsǝnü mǝn,

Bu bǝzmi gǝl edǝlim müzǝyyǝn!

Sǝn ver badǝ, mǝn eylǝyim nuş!

Mǝn nǝzm oxuyum, sǝn ona tut guş!

Bir dövrdǝyǝm ki, nǝzm olub xar,

Əşar bulub kǝsadi-ǝsar.

Ol rütbǝdǝ qǝdri-nǝzmdir dun

Kim, küfr oxunur kǝlami-mövzun.

Bir mülkdǝyǝm ki, gǝr udub qan,

Mǝzmuni-ibarǝtǝ çǝkib can,

Min riştǝyǝ türfǝ lǝl çǝksǝm,

Min rövzǝyǝ nazǝnin gül ǝksǝm,

Qılmaz ona hiç kim nǝzarǝ,

Derlǝr gülǝ xar, lǝlǝ xarǝ.

Ancaq demǝzǝm ki, xaki-Bağdad,

Alayişi-nǝzmdǝndir azad.

Yoxdur bir mülk bu zamanda

Kim, nǝzm rǝvacı ola onda.

Nǝ Hind, nǝ Fars, nǝ Xorasan,

Nǝ Rumü Əcǝm, nǝ Şamü Şirvan,

Olsaydı birindǝ bir süxǝnsǝnc,

Əlbǝttǝ, ǝyan olurdu ol gǝnc.

Gǝncineyi-nǝzm gizli qalmaz,

Sanmın günǝş olsa nur salmaz.

Kanı necǝ kim nihan tutar daş,

Eylǝr onu lǝl alǝmǝ faş.

Hala mǝgǝr iqtizayi-dövran

Oldur ki, ola o gǝnc pünhan.

Dövran ilǝ mǝn nǝqiz seyrǝm,

Dövr ǝhlindǝn mǝgǝr ki, qeyrǝm.

Dövran istǝr ki, xar ola nǝzm,

Biizzǝtü etibar ola nǝzm,

Mǝn müntǝzirǝm verǝm rǝvacın,

Bimar isǝ eylǝyǝm ǝlacın.

Ol nǝfyi-kǝmali-hikmǝt eylǝr,

Lazım bilirǝm xǝsarǝt eylǝr.

Tǝmiri-xǝrabǝ talibǝm mǝn,

İnşǝallah ki, qalibǝm mǝn.

——————————–

SAQİNAMƏ

Saqi, mǝdǝd et ki, dǝrdmǝndǝm!

Qǝm silsilǝsinǝ paybǝndǝm.

Qǝm dǝfinǝ cami-mey dǝvadır,

Tǝdbiri-qǝm eylǝmǝk rǝvadır.

Sǝndǝn nǝ inayǝt olsa vaqe

Fikr etmǝ ki, mǝndǝ ola zaye

Mǝn bir sǝdǝfǝm, sǝn ǝbri-niysan,

Ver qǝtrǝvü al dürri-ğǝltan.

Sǝnsǝn xurşidü mǝn siyǝh xak,

Ver atǝşü al cǝvahiri-pak.

Rǝhm et ki, qǝribü xaksarǝm,

Bimunisü yarü qǝmgüsarǝm.

Ol bir neçǝ hǝmdǝmi-müvafiq,

Yǝni şüǝrayi-dövri-sabiq,

Tǝdric ilǝ gǝldilǝr cǝhanǝ,

Tǝzim ilǝ oldular rǝvanǝ.

Dövran oları müǝzzǝm etdi,

Hǝr dövr birin mükǝrrǝm etdi.

Hǝr birinǝ hami oldu bir şah,

Zövqi-süxǝnindǝn oldu agah.

Türkü ǝrǝbü ǝcǝmdǝ ǝyyam,

Hǝr şairǝ vermiş idi bir kam.

Şad etmiş idi Əbunǝvası,

Harun xǝlifǝnin ǝtası.

Bulmuşdu sǝfayi-dil Nizami,

Şirvanşahǝ düşüb girami.

Olmuşdu Nǝvaiyi-süxǝndan,

Mǝnzuri-şǝhǝnşǝhi-Xorasan.

Söz gövhǝrinǝ nǝzǝr salanlar,

Gǝncinǝ verib gühǝr alanlar,

Çün qalmadı, qalmadı fǝsahǝt,

Ərbabi-fǝsahǝt içrǝ rahǝt.

Ol taifǝ çǝkdi xirqǝyǝ baş,

Halǝtlǝrin etmǝz oldular faş.

Ta olmaya rǝsmi-şer mǝfqud,

Əbvabi-fünuni-nǝzm mǝsdud.

Lazım mǝnǝ oldu hifzi-qanun,

Zǝbti-nǝsǝqi-kǝlami-mövzun.

Naçar, tutub tǝriqi-namus,

Rahǝtdǝn olub müdam, mǝyus,

Əhdi sözǝ istivar qıldım,

Əşar demǝk şüar qıldım.

Çün xǝlqǝ xilafi-müddǝayǝm,

Onlar zǝmincǝ süst rǝyǝm.

Hǝr söz ki, gǝlir zühurǝ mǝndǝn,

Min tǝnǝ bulur hǝr ǝncümǝndǝn.

Eylǝr hǝsǝd ǝhli bağlayıb kin,

Tǝhsin ǝvǝzinǝ nǝfyü nifrin.

Ümmid ki, rǝf olub küdurǝt,

Tǝğyirpǝzir ola bu surǝt.

Ol qövm bu gülşǝnǝ girǝndǝ,

Bu gülşǝn içindǝ gül dǝrǝndǝ

Gül tazǝ idivü sǝbzǝ növxiz,

Tǝrpǝndikcǝ nǝsimi-gülriz

Onlar gülü dǝrdilǝr, mǝni-zar

Hala dilǝrǝm dǝrǝm xǝsü xar.

Bu bǝzmǝ olar verǝndǝ tǝzyin

Mey saf idi, bǝzm hǝm növayin.

Mey safi olara oldu ruzi,

Qaldı mǝnǝ daği-dürd suzi.

Bu dürdǝ mǝn olmuşam hǝvaxah,

Bir nǝşǝ verǝrmi, bilmǝzǝm, ah!

———————————

BU, SAQİYİ-BƏZMƏ BADƏ

ÜÇÜN XİTABDIR

Saqi, kǝrǝm eylǝ, cam gǝzdir!

Tutma, qǝdǝhi müdam gǝzdir!

Dövranǝ çox etibar qılma,

Gǝzdir qǝdǝhi, qǝrar qılma!

Tök alıb ǝlǝ gümüş sürahi,

Zǝr sağǝrǝ ruhbǝxş rahi.

Sǝrf eylǝ riayǝtimdǝ ǝltaf,

Tǝnhalığımı gör, eylǝ insaf!

Şüğlüm bu büsat içindǝ çoxdur,

Sǝndǝn özgǝ, mǝdǝdçi yoxdur.

Hǝmdǝmliyim ilǝ ar qılma!

Mǝndǝn nifrǝt şüar qılma!

Gǝr bilmǝz isǝn ki, mǝn nǝ zatǝm,

Nǝ zülmǝti-çeşmeyi-hǝyatǝm,

Feyzi-hünǝrim şǝrabdǝn sor,

Suzi-cigǝrim kǝbabdǝn sor.

Tutsan ǝlini mǝni-fǝqirin,

Hǝqq ola hǝmişǝ dǝstgirin.

Mǝn şairi-Museyi-kǝlamǝm,

Sahirlǝrǝ möcizi-tǝmamǝm.

Mǝn sahiri-Babili nǝcadǝm,

Harutǝ bu işdǝ ustadǝm.

Söz dǝrkinǝ sǝrf edib fǝrasǝt,

Əmlakına bulmuşam rǝyasǝt.

Gǝh tǝrzi-qǝsidǝ eylǝrǝm saz,

Şǝhbazım olub bülǝndpǝrvaz.

Gǝh dǝbi-qǝzǝl olur şüarım,

Ol dǝbǝ rǝvan verǝr qǝrarım.

Gǝh mǝsnǝviyǝ olub hǝvǝsnak,

Ol bǝhrdǝ istǝrǝm düri-pak.

Hǝr dildǝ ki var ǝhli-razǝm,

Mǝcmui-fünunǝ eşqbazǝm.

Bir kargǝrǝm hǝzar pişǝ,

Canlar çǝkib istǝrǝm hǝmişǝ,

Dükkanım ola rǝvaci-bazar,

Hǝr istǝdiyin bula xiridar.

نی کیمی – فضولی

نی کیمی

ناله دن دير ني كيمي آوازه ي عشقيم بلند

ناله تركين قيلمارام ني تك كسيلسم بند- بند

قيل مدد اي بخت، يوخسا كام دل ممكن دئيل

بويله كيم اول دلربا بي درد دير من دردمند

داغ لر دير اودلو كوكسوم دن قاراسي قوپماميش

يا ثبات عشق ايچون اود اوزره بير نئچه سپند

آچيلير كونلوم گهي كيم گريه ي تلخيم گوروب

آچار اول گلرخ تبسم بيرله لعل نوشخند

خاك راهيم دن مني قالديرا بيلمز سايه تك

قيلسا گردون آفتابين هر شعاعين بير كمند

“جام توت” دئيير ساقي گلچهره، زاهد ترك جام

اي كونول فكر ائيله گور كيم، هانسي دير توتماغا پند

اي ((فضولي))، صورت فقرين قبول دوست دور

هيچ درويشي، سنين تك گورمه ديم سلطان پسند

یازان:  فضولي